De oorzaak van infectieziekten
Infectieziekten worden veroorzaakt door bacteriën of virussen. Bacteriële infecties worden behandeld door conventionele geneeskunde met antibiotica. In de nieuwe wetenschap van plasma worden deze ziekten behandeld met GaNS-water van CO2, CuO en stikstof.
Het verschil tussen bacteriën en virussen
- Bacteriën hebben ribosomen, die virussen niet hebben.
Ribosomen zijn complexe moleculaire machines, aanwezig in alle levende cellen; ze koppelen aminozuren aan elkaar in de volgorde gespecificeerd door het boodschapper-RNA. - Bacteriën zijn eencellig, wat virussen niet zijn.
Virussen worden niet gezien als levende wezens, maar als pakketjes energie. - Bacteriën hebben DNA en RNA vrij zwevend in het cytoplasma, ze hebben een celwand en een celmembraan, terwijl een virus gewoon DNA of RNA is dat is ingesloten in een laag eiwit.
Een virus is een bundel energie. De energiepakketten zijn magnetische zwaartekrachtvelden; ze hebben geen fysieke vorm nodig om met elkaar om te gaan. Dit betekent dat virussen in het universum kunnen bestaan als pakketjes plasma-energie zonder enige materiële componenten. Een virus kan de sterkte of structuur hebben van menselijk DNA en interageert daarom met het menselijk lichaam. Maar ze kunnen ook de kracht van de ziel van de mens hebben en dan interactie hebben met de ziel. De structuur of sterkte van het virus bepaalt waar het mee in wisselwerking staat. Op plasmaniveau werken alleen entiteiten met een vergelijkbare structuur maar met een verschillende sterkte samen. Virussen hebben gastheren nodig om zichzelf te voeden, ze worden uitlogen op ons systeem, fysiek of energetisch. Virussen moeten zich hechten aan aminozuren,
Herpes Simplex Virus
Herpes simplex-virussen 1 en 2 zijn twee leden van de herpesvirusfamilie, Herpes viridae, die mensen infecteren. Zowel HSV-1 als HSV-2 komen veel voor en zijn besmettelijk. Er is momenteel geen remedie voor dit virus. De behandeling is gericht op het elimineren van zweren en het beperken van huiduitslag. Mensen die besmet zijn met HSV zullen het virus voor de rest van hun leven hebben. Zelfs als het geen symptomen vertoont, blijft het virus in de zenuwcellen van een geïnfecteerde persoon leven. De epidemiologie van herpes simplex is van groot epidemiologisch en volksgezondheidsbelang. Wereldwijd is het infectiepercentage met het herpes simplex-virus – inclusief zowel HSV-1 als HSV-2 – ongeveer 90%.
Al onze organen en lichaamsdelen zijn bedekt met huid; alle huiden zijn gestructureerd in 3 lagen. Herpes is een virus dat in de middelste laag van de huid leeft.
Herpes verschijnt meestal rond de mond. Om het lichaam binnen te gaan, heeft het een zwak punt nodig. De huid van het gezicht (leer) en de huid in de mond (slijmvliezen) zijn heel verschillend. Hun verschil betekent dat ze niet kunnen fuseren; er zit altijd een spatie tussen. En deze ruimte is het toegangspunt van het virus. Daarom komt het herpesvirus het vaakst voor in en rond de mondhoeken.
Bovendien heeft het herpesvirus dezelfde sterkte als de aminozuren van de binnenste laag en die van de buitenste laag van de huid van de mond. Zodra het met succes de middelste laag van de huid is binnengedrongen, wordt het in een dynamische interactie met zijn nieuwe omgeving gebonden. Zo voedt het zich door energie uit zijn nieuwe omgeving te onttrekken.
Door de interactie van het virus en de huid verandert het zoutgehalte van de huid. Het slijm binnenin is te vloeibaar en kan het zoutgehalte snel weer in evenwicht brengen; terwijl de ‘droge’ buitenhuid niet kan verzachten en er blaren op de huid ontstaan.
Om ervoor te zorgen dat het herpesvirus naar het slijm in de mond migreert, moet het sterker worden – dan verandert het in een type 2-virus.
Het herpesvirus blijft niet alleen in het infectiegebied, maar migreert via zenuwcellen naar hun verbindingen met de hersenen. De meeste zenuwcellen bevinden zich in de middelste laag van de huid; we kunnen dus zeggen dat de middelste huid verbonden is met de hersenen. Eenmaal in de hersenen vindt het virus een andere kracht die op zichzelf lijkt in het geheugengedeelte van de hersenen – stroomafwaarts de ziekte van Alzheimer veroorzakend.
Maar dit proces kan ook de andere kant op gaan, namelijk de darmen. De darmen zijn ook gestructureerd in 3 lagen waarbij de middelste laag het kanaal is voor virusbeweging. Het heeft dezelfde zwakke punten – het grensvlak tussen de darmen en de buitenhuid (anus) en tussen de voortplantingsorganen en de buitenhuid (geslachtsorganen). Daar creëert het genitale herpes. Laten we niet vergeten dat het virus steeds sterker wordt door te reizen.
De conventionele geneeskunde heeft al ontdekt dat het herpesvirus niet noodzakelijkerwijs overgaat in zichtbare huiduitslag, zoals blaren. Het kan ook in het lichaam blijven – ongezien, onopgemerkt. Het kan het lichaam binnendringen en zich daar nestelen in alle raakvlakken tussen twee verschillende huidtypen, bijvoorbeeld bij de ingang en uitgang van de maag of zelfs op de kruising van de dunne darm met de dikke darm. In zekere zin suggereert dit dat het herpesvirus verantwoordelijk zou kunnen zijn voor bijna alle ziekten, omdat alle organen en alle delen van ons lichaam in de huid zijn gehuld. En de voorkeursingangen, de knooppunten waar verschillende huidtypes elkaar kruisen, zijn letterlijk overal in het lichaam.
Plasmabehandeling van virale ziekten
Over het algemeen moeten we de sterkte of structuur van een bepaald virus vinden en vervolgens op basis van die kennis een reactor ontwikkelen die het virus van zijn energie kan afvoeren. Zodra het virus geen energie meer heeft, stort zijn structuur in – het valt uiteen in een ongedifferentieerde cluster van aminozuren.
De reactor creëert een dynamisch plasmaveld waarin de sterkere (virus) de zwakkere (pleister) voedt en zichzelf uitput. Om dit te doen, kunnen we patches gebruiken met een sterktegradiënt van 4:1 of 20:1. Voor herpes is het daarom heel eenvoudig: de GaNS van de sterkte die ermee overeenkomt, wordt verkregen door een GaNS te maken uit de afscheiding van herpesblaren door de procedure van GaNS-CO2 en GaNS-ZnO. Breng vervolgens de persoonlijke dubbele patches aan op de geïnfecteerde regio’s.
Maar zoals we al hebben geleerd, migreert herpes door het hele lichaam (vooral de heup en de hersenen); dus de pleisters moeten het hele lichaam bedekken met zoiets als een plasmamatras voor het hele lichaam .
De psychosomatische kijk op herpes
Emotioneel, waar komt herpes vandaan? Herpes is gekoppeld aan onderdrukte gevoelens. Wanneer we een traumatische ervaring hebben gehad die we ons niet langer willen herinneren, creëren we er een veld omheen om het te verbergen voor ons dagbewustzijn. Dit veld voorkomt dat gevoelens die verband houden met de traumatische ervaring ons dagbewustzijn binnendringen. Soms werkt de afscherming niet; bijvoorbeeld, terwijl we slapen, kan de onderdrukte inhoud ontstaan door een droom, door een nachtmerrie. Vaak veroorzaakt herpes een ontsteking na een zeer afschuwelijke droom. Je kunt over geen enkele inhoud praten omdat het onderdrukt is … daarom verschijnt herpes rond de mond ….
Herpes duidt op iets dat ‘zijn bestaan vergiftigt’, een verband tussen de huid (aanraken of aangeraakt worden) en het zenuwstelsel (mijn reacties) dat pijn doet. De gebieden waar herpes zich gewoonlijk ontwikkelt, zijn de lippen en geslachtsdelen, de basisplaatsen voor persoonlijke verbale of emotionele communicatie met andere mensen. Het virus belicht alle kwesties van schaamte, schuld, compromissen en zelfopoffering met betrekking tot seksualiteit. Genitale herpes komt, volgens het populaire geloof, voort uit seksuele schuld en het onbewuste verlangen om zichzelf te straffen.
Dit blog is slechts een voorbeeld hoe je de gans toe kunt passen voor je gezondheid. Lumion Creations is slechts een boodschapper en dus niet aansprakelijk voor ongewenste effecten die zouden kunnen optreden. Informeer jezelf goed voor je gans voor je gezondheid gaat gebruiken!